სიტყვა ბაროკო (Baroque) ფრანგ. - უსწორმასწორო მარგალიტს ნიშნავს. ეს სტილი დაახლოებით 1600 – იან წლებში ჩაისახა სკულპტურაში, ფერწერაში, ლიტერატურასა თუ მუსიკაში და მთელ ევროპას მოედო. მიმდინარეობა მიისწრაფვოდა ხელოვნების სიდიადისა და მისი უფრო ეფექტური, არასაყოფაცხოვრებო ფორმებისკენ. ამ ფენომენის ფორმირებაზე მსოფლიო კულტურის მრავალმა პლასტმა იქონია გავლენა. ევროპაში უკვე ათწლეულებია დიდი პოპულარობით სარგებლობს ძველი მუსიკის მაქსიმალურად მიახლოვებული მანერითა და შესაბამისი ინსტრუმენტებით (ავთენტური) შესრულება. გარდა ესთეტიკური და ეგზოტიკური დატვირთვისა, ასეთი პერფორმანსები ისტორიული კუთხითაც საინტერესოა, მაგლითად, სხვადასხვა ქვეყნის კომპოზიტორთა მუსიკალური ხერხები და თავისებურებები, ასევე გასაოცარია რეპერტუარის სიუხვე და მრავალფეროვნება. თბილისის სახელმწიფო კამერულმა ორკესტრმა "საქართველოს სინფონიეტამ" კულტურისა და ძეგლთა დაცვის სამინისტროს მხარდაჭერით 2015 წელს "თბილისის ბაროკო ფესტივალი" დააფუძნა. „საქართველოს სინფონიეტა“ ძველი მუსიკის ერთადერთი აკადემიური ანსამბლია რეგიონში, რომელსაც უკვე არაერთხელ მიუპყრია მსოფლიოს საუკეთესო საკონცერტო დარბაზების ყურადღება. 2016 წლის 10 ნოემბრიდან 14 დეკემბრის ჩათვლით თბილისის რუსთაველის თეატრის მცირე დარბაზი "თბილისის ბაროკო ფესტივალს" დაეთმობა. მუსიკა ყველა კონცერტზე ძველებური ინსტრუმენტებით შესრულდება. ფესტივალში მონაწილეობას მიიღებენ მსოფლიო აკადემიური სცენის ვარსკვლავები და ძველი მუსიკის სპეციალისტები: ქრისტოფ მაიერი (დირიჟორი, გერმანია), ჟან რონდო (კლავესინი, საფრანგეთი), თომას ბაეტე (ვიოლა და გამბა, ბელგია), დავიდე ამადიო (ჩელო, იტალია), ჯორჯია ბრაუნი (ფლეიტა, ავსტრალია) და სხვანი. მათი მეშვეობით თბილისში ევროპული კულტურის ბგერითი მუზეუმი გადაიშლება.